- داستان این طور شروع میشه بعد از داشتن گوشی اندروید و کلی انگولک کاری و این صوبتا؛ خاطر همایونی بر آن شده است که گوشی بعدی اش را از طایفه آیفون ابتیاع نماید.
- در باب چون و چرای این قضیه برای منی که همیشه اه اه ایفون و به به اندروید کنان بوده، حرفهایی هست که باید بزنم و از خودم دفاع کنم (دفاع که نع! دلایل روی آوردن به آیفون رو بگم).
- یکی از مهم ترین دلایل این قضیه این هست که دلم می خواد
- مرضیه و اطرافیانم شاهدن که من چقدر اندروید رو انگولک می کردم. اینکه ROOT کنی دستگاه رو و برنامه های مختلف بریزی روش یا فونت پیش فرض رو عوض کنی؛ یا اینکه LineAgeOs بریزی روش یا اینکه Luncher های قشنگ قشنگ بریزی روش و برنامه های مختلف برای Text و Dialing و ...
- علی الظاهر دستت در این موارد آنچنان در آیفون باز نیست. خب حقیقتش اینه که توی روح اندروید! اینقدر با دوربین و برنامه های پیش پا افتادش مشکل داشتم و کماکان دارم که نگو. الان فقط دلم می خواد هر وقت دلم میخواد عکس بگیرم و دوربینم قر نیاد. و دوست دارم مثل آدم پیام های کوتاهم برسند به افراد و برسند به دست خودم.
- اینکه در آیفون شاید امکان این کارها نباشه شاید نشونه این باشه که بابا فضولی موقوف. بشین با همون چیزی که بهت دادم کار کن.
- خوبیه دیگه محصولات اپل این هست که یه آپدیت که میاد بیرون همه دستگاه ها تا 6 سال گذشته (یا بشتر) هم اون آپدیت رو میگیرن. این قضیه برای اندروید وجود نداره.
- سرعت آیفون خیلی خوبه. با نصف مقدار رمی که اندروید استفاده می کنه برنامه هاش به مراتب سریعتر باز میشن و این نشون میده سیستم عاملش در مدیریت منابغ موفقه.
- نکته بعدی این هست که با خودش رقابت می کنه. امسال 2000 میلی آمپر برای باطری یه آیفون تعریف می کنه. سال بعد ظرفیتش رو میاره رو 1800 میلی آمپر و همون راندمان رو به کاربر ارائه میده.
- کیفیت صفحه نمایش و دوربینش هم که دیگه نگو.
- خلاصش اگه دو ماه دیگه آیفون دستم دیدید شکه نشید. اگر هم ندیدید، خب دیگه ندیدید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر