بارها شده که از نگاهم ترسیدم. نگاهی که خیلی پرس و جو می کنه ازم.
خیلی از اینکه توی آینه خیره بشم به خودم، راستش رو بگم، می ترسم.
دلم هم برای این کار تنگ میشه. جالبه!
خودم رو ببینم و بترسم و قایم بشم پشت آینه و باز دلم برای این کار تنگ بشه!
و اما نوع دیگه ی نگاهم، نگاهی هست که کس دیگه ای رو همراه خودت می دونی.
هر جا میری، هر کسی رو می بینی و هر چیزی رو، حس می کنی که کس دیگه ای هم باهاته.
و از نگاه نمیشه گذشت که فقط کارش این نیست که تصویری رو از چشم و عنبیه و شبکیه و این صوحبتا رد کنه بفرسته تو ذهنت.
نگاهی که احساس رو هم بهت منتقل می کنه.
یک احساس قوی!!
دارم میرم کویر مرنجاب.
برای عکاسی.
دلم برای کویر تنگ شده.
دوست دارم ببینمش و از صافی و صفا و یکدستیش لذت ببرم.
-
عکس از خودم (توی چشم معلومم!) - تابستان 89 - کوره آجرپزی تاکستان
نام سوژه: زینب. دختری تب دار در داخل فرغون
axe ghashangi bood
پاسخحذفagar hameye adam ha be cheshmane ham khub negah mikardand, khube khub, na kasi ba kasi dava mikard, na kasi ba kasi ghahr mikard, na kasi az kasi miranjid o azorde khater mishod. chera ke hame chiz dar aan do tileye baragh namayan ast va tanha bayad dideshaan. bayad az varayeshaan be amaghe ghalbe kasi pey bord. kare sakhti nist kaafist az kenare adam ha va cheshmaneshaan be sadegi oboor nakonim. che beresad be cheshmani ke vaghti darooneshan negah mikonim atashi daroonemaan shole mikeshad va maa ra garme garm mikonad va garmayash ta modat ha baghi mimanad...
پاسخحذف:* بارووون
پاسخحذف