۱۳۹۰ دی ۱۰, شنبه

باتلاق

حقیقت اینه  تا بحال اینطور دقت نکرده بودم. در مورد فیس بوک خودمون و 3-4 وب سایت و سرویسی که ازشون استفاده می کنم حرف میزنم.


خوب فرضم بر این هست که اکثرا عضو این سیستم ها هستند و کم و بیش باهاش کار می کنند و می دونن چطور توش عضو بشن و بعد از لاگین چه اتفاقاتی توش میفته. 
  •  اون بالا رو می بینید؟ زیر عنوان عضویت! نوشته رایگان هست و همیشه وجود خواهد داشت.
    سر همین کلی حرف دارم.
    درسته که رایگانه. و البته درست هم میگه. برای همیشه هست. هر مطلبی که توش می بینی و می نویسی و ارسال می کنی، برای همیشه خواهد موند. اما. یه چند لحظه فکر کنیم. به خودمون، وقتمون، انرژیمون، اهدافمون، خونوادمون، دوستامون و خیلی چیزای دیگه. آیا این دو تا فاکتور براشون وجود داره؟ یک اینکه که آیا رایگان هستند و به راحتی به دست میان؟ و دو اینکه آیا برای همیشه خواهند موند؟ من پاسخ این دو سوال رو باز نمی کنم اما یقین دارم که جواب جفتشون منفیه.
  • یه جای دیگه نوشته متصل بمونید و تصویر یک موبایل رو نمایش میده.
    من نمی دونم این چه حسنی می تونه داشته باشه. اینکه من بدونم با گوشی ای که تو دستمه می تونم به جایی وصل باشم که رایگانه و همه مطالبش برای همیشه میمونه. (که تازه نمی مونه. چون موندگاری جوونیم، انرژیم، اهدافم، خونوادم، دوستام و حالم از همه مهمتره و من اصلا نمی خوام اینا رو با کسی share کنم) این چه حسنی داره؟
    این سایت ها محتوایی به غیر از مطالب کاربرانش ندارن. می دونید یعنی چی؟ بذارید اینجا رو یک کمی باز کنم.
    در وب 2، داشتن دامنه شخصی و محتوایی برای ارائه، عامل شکل گیری این برهه بود. و جالب اینجاست که هیچ کدوم از این دو رایگان نبودند و نیستند. هم دامنه شخصی هزینه ای برای پرداختن و نگهداری داره و هم تولید محتوا مسلتزم هزینه هست. چه هزینه مادی و چه هزینه زمانی و دانش. حالا تفاوت را احساس کنید.
  • این دو نکته ای هست که همین چند دقیقه پیش به ذهنم رسید و نوشتمش. قطعا برای عملیات و واکنش های بعد از لاگین هم از این ریزه کاریها زیاد وجود داره. فیس بوک خیلی برجسته تره در بین این سرویس ها و خدمات، بخاطر اینکه مثل یه موجود زنده حیات داره و رشد می کنه. و علت اصلیه وفاداری کابرانش هم بهش همینه. فیس بوک جایی شده مثل پاتق. اما خیلی پیشرفته تر و با رنگ و لعاب تر. در قبال محتوایی که کاربراش میریزن توش، اونهم سرویس ها و خدماتی میده که اونا خوششون بیاد و لذت می برن. اما آیا واقعا: منابع ما رایگان هستند و برای همیشه می مونند؟
  • نکته بعد هم اینکه به دلیل تعصب و علاقه مفرطی که کاربرانش بهش دارن، هیچ یک از این ریزه کاری ها و نشونه ها به چشم افراد نمیاد و بطور عامیانه اینکه به مذاق کسی نقد این سرویس ها خوش نمیاد. اکثران جنبه هیجانی داستان که دوستام رو دارم و ازشون خبر دارم و الخ جلوی دیدگانشون هست. باشه. اما یه روزی مثل امروز من از سیستم Sign Out می کنید و چشمتون میفته به عناوینی که روی صفحه اول نوشته شده.

    آگاهی از دانش قدرتمندتر است
    Wisdom is more powerful than knowledge

۱۳۹۰ دی ۴, یکشنبه

استاد محبی

دوست دارم برم سر اون کلاسی که این درس رو می داد بهمون:
لال شوم، کور شوم، کر شوم
لیک محال است که من خر شوم 

۱۳۹۰ آذر ۲۲, سه‌شنبه

خیره

خیره ام به خودم. به دیگران. به اتفاقات. به .... تظاهرها. به خیرگی بقیه. 
هیچ چیز قانعشون نمی کنه. هیچ چیز ارضاشون نمی کنه. 
نه درس. نه کار. نه پول. نه تفریح. نه آرزو.
تو فکر میرم که چه ذهنیاتی دارند؟ چه تجربه هایی دارن؟ چه تصمیماتی گرفتن قبلا که الان اینطور شدن؟
اونا نه اصلا. خودم رو میگم.
چی دیدم که اینطور خیره شدم؟ ماتم برده؟

وای از این ذهن فلسفی شرقی ها. رد ماوراالطبیعه می گیره توی اتفاقات، احساسات، نگاه ها و غالبا همه چیز.
نه به بی تفاوتی فرهنگ های دیگه، و نه البته به شدید و غلاظ بودن این.

آدمیزاد

آدمیزاد موجود عجیبی است. بیش از دو سال پیش خرسند از نارنجی پوش شدن و عضوی از آمازون بودن، بودم. اما اکنون دو صد چندان خرسندم که دیگر برای آن...