دقت کردم به این نتیجه رسیدم که تقصیر خودمه که دنبال چیزی میرم که اذیتم کنه. مثل پیگیری خبر و سایر مواردی که مثل گاو دنبالشون می کنم اما اون چیز دیگری رو که خیلی دوست دارم و درش موفق هستم و به دردم میخوره رو اصلا به اون جدیت پیگیری نمی کنم. حتی هزینه زمانی و یا مادی کمتری هم براش می پردازم. این میشه که میگن یک ساعت تفکر از 70 (یا 100 یا 1000!) سال عبادت بهتر است. بی خود نیست اونوری ها مسلمون تر از مان! والا!
۱۳۸۸ آبان ۱۴, پنجشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
آدمیزاد
آدمیزاد موجود عجیبی است. بیش از دو سال پیش خرسند از نارنجی پوش شدن و عضوی از آمازون بودن، بودم. اما اکنون دو صد چندان خرسندم که دیگر برای آن...
-
آمده است که موسیقی ذهن و زبان آدمی را باز می کند. حکایت یک موسیقی تلگرامی یا شاید واتسپی است که ما را با این بشر ایرانی آشنا کرده است. یک ه...
-
سه سال پیش در آستانه ۴۰ سالگی تصمیم گرفتم به خودم یک هدیه ویژه بدم. گزینه های مختلف رو بررسی کردم و در نهایت در ورکشاپ ۴ روزه تونی روبینز ب...
-
خوب سلام. من زنده ام هنوز. شما زنده اید؟ عجب چیزیه ها؟؟؟ مگه نعععع؟؟؟ الهی دردو بلای دينا بخوره تو سره عموی لجنش! با اون شاهين هم خيلي حا...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر