چند سال پيش

همين چند سال پيش بود كه انگار يك اكانت براي من ايجاد شد توي اين دنيا. خوب البته كه هيچ اختياري نداشتم. نه مي تونستم بگم ياهو ميخوام نه بگم جي ميل!‌ سازنده هم كه يكي بود و رقابتي وجود نداشت. زرتي اومدم توي اين دنياهه. تازه كم كم دارم مي فهمم چي به چيه. كي كجاست!‌ به چي نبايد دست زد. چي جيزززززه!

والا!

به هر حال همين چند سال پيش بود.

پيش پاي بقيه بود كه من اومدم.

خيلي ها رو هم نمي بينم.

رفتند.

دنياي عجيبيه.

+ از ساني و بهار و بر و بچز با عشق، نهايت تشكر و امتنان رو بابت تبريكاشون اعلام ميكنم. اميدوارم به قول اميرحسين (پسر عمو) زير بمباران شادي له بشند.

چه معنی داره

در عجبم از آدم هایی تحصیل کرده و فرهیخته!!
شادباش اتفاق خوشایندشون رو بهشون به خوبی و به سرعت تبریک میگی، انگار نه انگار! پسرم! دخترم! فتح خیبر که نکردی! مدرک گرفتی. خسته نباشی. خدا قوت. این کار، کار هر کسی نیست اما این برخورد، لایق تو نیست. لایق جایگاهی که بهش می رسی نیست.
خوب خدا رو شکر من که مشکل ندارم و به خوبی از این اتفاق های خوب، خوشحال میشم و ابراز خوشحالی هم می کنم. اما به هیچ وجه من الوجوه نمی تونم معنی این رفتار و واکنش رو هضم کنم.

یا اون یکی در xing دات کام برای یکی دعوتنامه جهت اضافه شدن به لیست دوستان فرستادم، (طرف ایرانی است) نامه بلندبالایی فرستاده که من شما رو نمی شناسم و در یک جلسه حضوری همدیگر رو ببینیم و چه و چه و .... خدا خیرت بده من که لنگ تو نیستم. سیم ثانیه توی تویتر آدم اضافه میشه، که چی برای خودت کلاس می ذاری؟ یعنی اون افرادی که توی لیستت هستند همه رو می شناسی؟؟

فکر می کنم آدم ها حق دارند که ارتباط هاشون رو دسته بندی کنند. مختار هستند. من نباید زیادی جدی بگیرم. ببینم تا روزی، شما رفتار متقابل رو بر می تابید یا نه!

من نگرفتم تو هم نگير

زن گرفتم شدم اي دوست به دام زن اسير، من گرفتم تو نگير
چه اسيري كه ز دنيا شده ام يكسره سير، من گرفتم تو نگير
بود يك وقت مرا با رفقا گردش و سير، ياد آن روز بخير
زن مرا كرده ميان قفس خانه اسير، من گرفتم تو نگير
ياد آن روز كه آزاد ز غمها بودم، تك و تنها بودم
زن و فرزند ببستند مرا با زنجير، من گرفتم تو نگير
بودم آن روز من از طايفه دُردكشان، بودم از جمع خوشان
خوشي از دست برون رفت و شدم لات و فقير، من گرفتم تو نگير
اي مجرد كه بود خوابگهت بستر گرم، بستر راحت و نرم
زن مگير ار نه شود خوابگهت لاي حصير، من گرفتم تو نگير
بنده زن دارم و محكوم به حبس ابدم، مستحق لگدم
چون در اين مسئله بود از خود مخلص تقصير، من گرفتم تو نگير
من از آن روز كه شوهر شده ام خر شده ام، خر همسر شده ام
ميدهد يونجه به من جاي پنير، من گرفتم تو نگير
شاعر: ايرج ميرزا

از تو

از تو به يك اشاره - از من!! به تخمم

سيروس؟ تو هم؟

اين فيلم زن دوم هست. اميدوارم سيروس الوند از دستم ناراحت نشه، اما اصلا ازش انتظار همچين فيلم قشنگي رو نداشتم. قبل از خدمت فيلم تله رو ديده بودم ازش و كلي باهاش قهر كرده بودم. اما اگر فرصت بشه بازم دوست دارم اين فيلم رو با بازي قشنگ تك تك هنرپيشه هاش ببينم.
پ.ن: كمي در مورد فيلم

عاليه

چه خانوم خشگلي اندندهندندهههه ....
سركار خانوم عاليه صبور - ميگن ايراني هست!‌ نمي دونم - جوان ترين استاد دانشگاه در دونيا!!
دمت گرم خوشگله!

(همين صفحه رو رفرش كنيد اين تصاوير عوض خواهند شد. از خاصيت تصاوير تصادفي و احتمالا كتابخانه GD‌ در PHP‌ استفاده كرده. بازم دمش گرم!)

پ.ن: با تشكر از نظري كه رامين عزيز داد، تاييد مي كنم كه اين عزيز دل برادر ايروني نيست!‌ اي جووووون من :)

تركي

طرف فاميليش هست تركي اما اهل مشهد هست! خوب معلومه كه تركي :D

تشكر لازم نيست؟!‌

اين متن از قديم ترها در وان نوت من مونده بود:
تجربه هاي طولاني موجب افزايش خرد است
تاخير در انجام كاري كه بايد صورت گيرد، به مراتب وحشتناك تر از انجام خود آن كار است

بارها هم خودم اين حس رو داشتم و هم از هر شخصي كه شنيدم،‌ تاييدش كردم.
در مورد مواقعي حرف مي زنم كه از اينكه افرادي كه كارشناس نيستند،‌در مورد موارد كارشناسي، نظر مي دهند، آنهم بسيار عاميانه و ناشيانه.
از اقتصاد و ورزش و سياستمداري تا همسر داري و بچه داري و راه رفتن و حرف زدن و غذا خوردن.
و بسيار جالب و تامل برانگير است كه شخص شخيص بنده بارها شده است در مواردي همين ناشي گري را منظور نكرده و دهن به اعتراض و شكايت گشوده ام.
همين پريروز بود. چهارشنبه روزي كه تيم ملي ايران با كره جنوبي بازي داشت (همان بازي اي كه باختيم!!) در مسير رسيدن به منزل جهت رويت مسابقه، سر چهار راه ولي عصر خودمون، اغراق نگم 30 دقيقه پشت چراغ مانديم در اتوبوس شركت واحد. به قرآن راست ميگم. شاهد هم داشتم. باور نمي كنيد؟ كل اتوبوسها و ماشين ها و عابران پياده و فروشندگان بازار رضا و دو پليس جواني كه عمده كارشان جريمه كردن بود و در آن هاگير واگير فقط چهار گوشه چهار راه را قدم مي گرفتند، شاهدند. دو پليسي كه من خيلي دلم برايشان سوخت. شايد بيشتر براي خواهر و مادرشان!
در آن 30 دقيقه من و آنها جامعه اي بوديم كه همه همديگر را مي ديديم و تربيت مي شديم و اذيت مي شديم و به بطالت مي رفتيم. بچه هاي كوچك هم تربيت مي شدند. بعضي ها هم بي تربيت!
در آنجا از ريز و درشت به نقد همه چيز مي پرداختند. انتخابات يكيش بود. رهبري و بسيجي و دانشجو و پليس و آن دو سرباز هم در بحث ها بودند. آنجا به خودم اومدم ديدم كه (يعني متوجه شدم) بابا اينا و ما در كمال اشراف به اين موضوع كه حق نداريم در مورد مواردي كه بهمون مربوط نميشه، حرف بزنيم، داريم در مورد هر چي دلمون مي خواد فكر مي كنيم و حرف مي زنيم! گيريم كه در مورد خطوط قهوه اي حرف نبايد حرف بزنيم، ‌حق داريم كه در مورد حقمون حرف بزنيم؟ حق نداريم؟
من توضيح لازم دارم!‌ من تا زماني كه دليل قانع كننده اي نداشته باشم مجازم به اين فهم كه در همين 30 دقيقه اي كه گذشت، چه ها كه بر اون جامعه نگذشته است. هي! براي اين 30 سال ...

دوستان دوست داشتني اي كه اين متن رو مي خونند، به اونهايي كه نمي خونند بگن حتما. ياهو يك غلطي كرده و اين خاصيت پنهان نمايي در زمان ورود رو به مسنجرش اضافه كرده. اين ابزار (اين از همه شان دقيق تر و سرپاتر است) و ابزارهاي مشابهش ريده اند به جمال ياهو. و البته با كمال تاسف و شرمندگي بايد بگم جمال برخي از ID‌ هاي دوستي و كاري را هم بي نصيب نگذاشته است. ياهو حساب آبروي خودش را نمي كند، حساب ‌آبروي كاربرش را هم نمي كند. ذاتا وجود اين حالت را براي اين نرم افزار افتضاح مي دونم. وقتي براي ID كاري متن مي زني و جوابي نميده، بعد تلفن مي زني و ميگه به اينترنت دسترسي ندارم، بعد در اين ابزار چكش مي كني مي بيني هست، ‌چه مي كني؟ من براش يك متن نوشتم كه طرف آب شد و مجبور شد جوابمو بده. (به چيزي بين پاهاش اشاره كردم. طرف مرد بود!!) يا آن ID‌ دوست به بهانه خستگي و كار و .... از تو خدانگهداري مي كند و بعد از يكساعت كه در اين ابزار چكش مي كني، مي بيني آنلاين است كماكان!! دروغ!!! مرده شورت را ببرد اي دروغ!! اي ياهو! اي بي ناموس!
از من گفتن بود. وقتي برايتان پيش آمد، خودتان متوجه مي شويد. اول آنكه مي تونيد اعلام كنيد كه مشغول هستيد. دومندش مي تونيد خيلي راحت اعلام كنيد كه بايد به كاراتون برسيد. سومندش هم كه اصلا به بهشت!

داستان کوتاه "متشکرم" : اثری از آنتوان چخوف

همین چند روز پیش، «یولیا واسیلی ‌‌‌‌اِونا » پرستار بچه‌‌‌هایم را به اتاقم دعوت کردم تا با او تسویه حساب کنم .
به او گفتم:بنشینید«یولیا واسیلی ‌‌‌‌‌اِونا»! می‌‌‌‌دانم که دست و بالتان خالی است امّا رودربایستی دارید و آن را به زبان نمی‌‌‌آورید. ببینید، ما توافق کردیم که ماهی سی‌‌‌روبل به شما بدهم این طور نیست؟
- چهل روبل .
- نه من یادداشت کرده‌‌‌‌ام، من همیشه به پرستار بچه‌‌هایم سی روبل می‌‌‌دهم. حالا به من توجه کنید.
شما دو ماه برای من کار کردید.
- دو ماه و پنج روز
- دقیقاً دو ماه، من یادداشت کرده‌‌‌ام. که می‌‌شود شصت روبل. البته باید نُه تا یکشنبه از آن کسر کرد. همان طور که می‌‌‌‌‌دانید یکشنبه‌‌‌ها مواظب «کولیا» نبودید و برای قدم زدن بیرون می‌‌رفتید.
سه تعطیلی . . . «یولیا واسیلی ‌‌‌‌اونا» از خجالت سرخ شده بود و داشت با چین‌‌های لباسش بازی می‌‌‌کرد ولی صدایش درنمی‌‌‌آمد.
- سه تعطیلی، پس ما دوازده روبل را می‌‌‌گذاریم کنار. «کولیا» چهار روز مریض بود آن روزها از او مراقبت نکردید و فقط مواظب «وانیا» بودید فقط «وانیا» و دیگر این که سه روز هم شما دندان درد داشتید و همسرم به شما اجازه داد بعد از شام دور از بچه‌‌‌ها باشید.
دوازده و هفت می‌‌شود نوزده. تفریق کنید. آن مرخصی‌‌‌ها ؛ آهان، چهل و یک‌ ‌روبل، درسته؟
چشم چپ «یولیا واسیلی ‌‌‌‌اِونا» قرمز و پر از اشک شده بود. چانه‌‌‌اش می‌‌لرزید. شروع کرد به سرفه کردن‌‌‌‌های عصبی. دماغش را پاک کرد و چیزی نگفت.
- و بعد، نزدیک سال نو شما یک فنجان و نعلبکی شکستید. دو روبل کسر کنید .
فنجان قدیمی‌‌‌تر از این حرف‌‌‌ها بود، ارثیه بود، امّا کاری به این موضوع نداریم. قرار است به همه حساب‌‌‌‌ها رسیدگی کنیم.
موارد دیگر: بخاطر بی‌‌‌‌مبالاتی شما «کولیا » از یک درخت بالا رفت و کتش را پاره کرد. 10 تا کسر کنید. همچنین بی‌‌‌‌توجهیتان
باعث شد که کلفت خانه با کفش‌‌‌های «وانیا » فرار کند شما می‌‌بایست چشم‌‌هایتان را خوب باز می‌‌‌‌کردید. برای این کار مواجب خوبی می‌‌‌گیرید.
پس پنج تا دیگر کم می‌‌کنیم.

در دهم ژانویه 10 روبل از من گرفتید...
« یولیا واسیلی ‌‌‌‌‌‌اِونا» نجواکنان گفت: من نگرفتم.
- امّا من یادداشت کرده‌‌‌ام .
- خیلی خوب شما، شاید …
- از چهل ویک بیست و هفت تا برداریم، چهارده تا باقی می‌‌‌ماند.
چشم‌‌‌هایش پر از اشک شده بود و بینی ظریف و زیبایش از عرق می‌‌‌درخشید. طفلک بیچاره !
- من فقط مقدار کمی گرفتم .
در حالی که صدایش می‌‌‌لرزید ادامه داد: من تنها سه روبل از همسرتان پول گرفتم . . . ! نه بیشتر.
- دیدی حالا چطور شد؟ من اصلاً آن را از قلم انداخته بودم. سه تا از چهارده تا به کنار، می‌‌‌کنه به عبارتی یازده تا، این هم پول شما سه‌‌‌تا، سه‌‌‌تا، سه‌‌‌تا . . . یکی و یکی.
- یازده روبل به او دادم با انگشتان لرزان آنرا گرفت و توی جیبش ریخت .
- به آهستگی گفت: متشکّرم!
- جا خوردم، در حالی که سخت عصبانی شده بودم شروع کردم به قدم زدن در طول و عرض اتاق.
- پرسیدم: چرا گفتی متشکرم؟
- به خاطر پول.
- یعنی تو متوجه نشدی دارم سرت کلاه می‌‌گذارم؟ دارم پولت را می‌‌‌خورم؟ تنها چیزی می‌‌‌توانی بگویی این است که متشکّرم؟
- در جاهای دیگر همین مقدار هم ندادند.
- آن‌‌ها به شما چیزی ندادند! خیلی خوب، تعجب هم ندارد. من داشتم به شما حقه می‌‌زدم، یک حقه‌‌‌ی کثیف حالا من به شما هشتاد روبل می‌‌‌‌دهم. همشان این جا توی پاکت برای شما مرتب چیده شده.
ممکن است کسی این قدر نادان باشد؟ چرا اعتراض نکردید؟ چرا صدایتان در نیامد؟
ممکن است کسی توی دنیا این قدر ضعیف باشد؟
لبخند تلخی به من زد که یعنی بله، ممکن است.
بخاطر بازی بی‌‌رحمانه‌‌‌ای که با او کردم عذر خواستم و هشتاد روبلی را که برایش خیلی غیرمنتظره بود پرداختم.
برای بار دوّم چند مرتبه مثل همیشه با ترس، گفت: متشکرم!
پس از رفتنش مبهوت ماندم و با خود فکر کردم:

در چنین دنیایی چقدر راحت می‌‌شود زورگو بود...

آش ماش بیرون باش

اگر قادر نیستی خود را بالا ببری، همانند سیبی باش تا با خوردنت، اندیشه ای را بالا ببری!

سخن

در مورد کاندیداتوری سید ممد خاتمی جان صحبت آقا حامد قدووسی رو انتخاب می کنم.
پ.ن: این نوشته سید آبرام نبوی عزیز هم هست هان!

گونی

زمین گرد است!!
 این یاهوی بچه گونی رسما دهنه منو زده! آخه بچه یادت باشه قطره چشمت بچه کونی!!!
حالیت نمیشه صفحه لاگینت مشکل داره؟ تا کامل لود نشه نمیشه توش چیزی نوشت. من 3 بار هواسم نبود شروع کردم به وارد کردن اطلاعات یهو دیدم کرزر داره جلوی ID ی من چشمک می زنه و کل پسوردم هم نوشته شده!!!!! دیگه می ترسم بهت لاگین کنم. از 3 جای مختلف هم این مشکل رو دیدم. یه بار میشه یه بار نمیشه!
آخه تکنولوژي! واگذار شو به مایکروسافت دیگه!

ارسالي

اين كليپ ارسالي هم از دوستم فريد، در مورد مادرشووووورر!!
رامين نوشت: رامين عزيز نظري داد من هم سريع جامه ي عمل پوشاندم. اين هم لينك دوم. مرسي رامين!

گفته باشم! چرا صفر شدی؟

با کمی ملاحظه به تنهایی و با دوستانتان گوش کنید.

هر هر

خودم رومی ذارم جای پسر چشم و گوش بسته ای که می خواد لینوکس یاد بگیره و یا حداقل از این فروم استفاده کنه. بعد می مونم که با خوندن این مطلب، فکرش از کجا، به کجا که نمیره!! حتما برای این هم می خواید معادل فارسی بذارید؟ همینجوریه که خودتون ملت رو به همه چیز آگاه می کنید. عدو شود سبب خیر هزار دو نقطه دی!

جون من

تاحالا هر کی زیر ما خوابیده ناراضی بلند نشده
روابط عمومی پتوی گلبافت