این تا اینجایی است که نگارنده این را می نویسد. در وسط این جنگ، زد و خوردی بوده و هر دو طرف همدیگر را زده اند و جالب آنکه پیچ رادیو و تلویزیون هر دو را که بگردانی، هر دو مسرور و پیروز هستند.
از اینکه همه آدم هایی که هیچ هویت ایرانی، نه تنها نداشته و ندارند، بلکه نه چندان زمان دوری هویت های ایرانی رو سبک و خفیف و ناچیز می شمردند و در این برهه که همزمان با ماه محرم شده است، همگی تمام اشعار و غزلهای حماسی-ایرانی را مستمسک عزاداری خود کرده اند می گذریم.
از این هم بگذریم که اساسا اگر سیستم امنیتی و اطلاعاتی بخوبی کار می کرد باید می دانست که جو و اخبار و حال و هوای تویتر لااقل (و رسانه خارجی بطور عام) در این یکسال و 6 ماه گذشته (و علی الخصوص بعد از 7 اکتبر 2023) چنین روزهایی را پیش بینی می کرد.
چیزهای زیاد هست که لاجرم می گذریم از رویشان. نه اینکه غافل و جیره خوار و احمق و وطن فروش باشیم. نه. در جاهای دیگر، اخبار، گروه های تلگرامی، کامنت های اینستاگرام و غیره به گزاف و چه بسا با ادبیاتی که جیگر آدم حال میاد پرداخته شده است. جان هایی که بیگناه گرفته شده است، خسارت ها، خرابکاری ها و ... برای هر دو طرف.
لابد می پرسی که پس به چه چیزی می خواهی بپردازی ای وطن فروش؟!
باری. به همین فروش وطن می خواهم بپردازم. نمی دانم مظنه وطن فروشی چند است. چون است. لکن می دانم دریافت این انگ از جانب کسانی که دستی بر آتش دارند و در برهه ای (چه اکنون و چه در گذشته) مسئولیتی داشتند و دارند دردش را مضاعف می کند. دوستان نمی دانند نام این فرار رو به جلو هست. مانند دامادی که دانش رقص ندارد و عروس بیچاره را به کج بودن متهم می کند. دوستان بجای پاسخگویی برای اوضاعشان روزشان را اینطور شروع می کنند که چطور می شود این جماعت معترض را خفه کرد، مردم شاکی را ولو برای چند روز قانع کرد و ....
این می شود که روی به این می آورند که اوضاع را عادی، تحت کنترل، و مدیریت شده ارائه کنند. دست مریزاد واقعا. چیزی که برای این دوستان قابل ستایش می دانم یکدستی و به قول ساکنین بلاد کفر consistency هست که بخوبی اجرا می کنند.
من نوعی، همانند خیل عظیمی از آدم های دیگه، مشاهده گری هستم که برای خود می بیند و تحلیل می کند و تا جایی که بتواند به عزیزانش زنهار می دهد. در نهایت روز که سرم را بر روی بالش می گذارم به این فکر می کنم مظنه وطن فروشی چند است؟ اصلا چه بسا خود مدعیان وطن فروش و وطن نابود کن نباشند؟ بنظرم هستند. همانند کسی که در یک اتاق می چسد و بعد بلافاصله با اعتماد به نفس فریاد می زند: "کی بود چسید؟" و یا آن فردی که شعار "تا قدس رو پس نگیریم آروم نمی گیگیریم" را فریاد زد و بعد که به خود آمد که اشتباه کرده شروع کرد به مردم در صحنه تذکر دادن که دوستان درست بگید.
حقیقتا از همه این بندها که نوشتم و آنهایی که نوشتم نمیشه و نباید گذشت. اما خب، زمانیکه اتفاقات بزرگتر و پر دامنه تر و پر اثرتری داشتیم که کش داده نشدند، این را همه کشدار نمی کنیم. به همین اکتفا می کنیم که روزهای خوبی برای مردم ایران می آید که همین جماعت وطن فروش از من و مای نوعی طلبکار آمار و نتیجه مثبت و غیره خواهند بود.
وعده دیدار ما آن روز، و پاسخ ما نیز به سبک خودشان!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر